Baldadig teder…

Het badadig tedere (de sensatie van het denken
dat drijft als een geest op de wateren …)*

* Peter de Graeve, over het voorwoord bij
de vrolijke wetenschap van Nietzsche.
uit: Chaos en verwording
(een drievoudig portret: van de denker, van zijn denken –

en van het zelfportret waarin de denker,
zichzelf denkend, eeuwig wederkeert.)


Dit begrip werd verder uitgewerkt in het boek:
de taal van de dooiwind

zie: Camus
zie: Tsjechof
zie: Ontvanger onbekend…
zie: Cornucopia
zie: Cornucopia (2)

11 thoughts on “Baldadig teder…”

  1. Op de één of andere manier is al uw werk een hommage aan de reus en krachtpatser Nietzsche, maar tegelijk aan het tedere, het kleine. Dat is een paradox. Oplosbaar door te bedenken dat Nietzsche een reus was die nieuwe gedachten maakte, gedachten die teer zijn en lichter dan licht en lucht en wind.

    Ik geniet daar zeer van en wil u er voor bedanken.

    Als dank wijs ik u op het fotoliteraire blog http://www.winkwink.nl dat iets van dezelfde geest uitademt.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *