De Ketelfactory: the end

We zijn overrompeld en verdrietig,
maar ook dankbaar,
het was mooi, Winnie!

Uit het persbericht waarin het einde
van De Ketelfactory wordt aangekondigd:

‘Het was als een pelgrimage voor artistiek directeur en kunstenaar Winnie Teschmacher (1958). In twaalfeneenhalf jaar tijd maakte zij 43 tentoonstellingen in De Ketelfactory Schiedam. Drie tot vijf stuks per jaar. Iedere kunstenaar gaf zij naast een perfect ingerichte tentoonstelling, een publicatie, een verdiepingsdag en een videoportret. Nergens in de Nederlandse kunstwereld bestond een instelling die te vergelijken was met De Ketelfactory. Nergens was de leiding zo genereus, meedenkend en faciliterend voor de hedendaagse kunstenaar.  Internationale grootheden als Marina Abramović en herman de vries hebben onderdak gevonden in het karakteristieke, monumentale witte pand aan de Hoofdbrug. Maar ook Nederlandse mid-career kunstenaars kregen ruim baan: Olphaert den Otter, Robert Zandvliet en Marjolijn van den Assem onder heel veel anderen. (…) De Ketelfactory is al die jaren mogelijk gemaakt door het ruimhartige mecenaat van het eeuwenoude Schiedamse familiebedrijf Nolet Distillery. Maar daar komt nu een einde aan. Nolet heeft andere plannen met het pand. En ook de artistieke en zakelijke directie van De Ketelfactory acht de tijd rijp om de steven te wenden voor een nieuwe bestemming. Dat is jammer, maar ook goed. Want ook dat is het leidmotief van De Ketelfactory geweest: we zijn altijd onderweg en om de hoek gloort een groots perspectief.’ zie: Persbericht

Wij, kunstenaars, zijn bedroefd.
We verliezen in De Ketelfactory
met Winnie Teschmacher aan de leiding,
een bevlogen strijder voor de kunst,
een inventieve, doortastende meedenker,
een collegiale mentaliteit,
een royale tentoonstellingsmogelijkheid.
Dank je wel, Winnie, het was mooi!

zie: Videoportretten
door Kim Zeegers van kunstenaars
waarmee De Ketelfactory heeft gewerkt.