stepping-stone

… a stone to raise the feet above the surface of water or mud in walking…
zie: Falling Waters

steppingstone
Cornucopia (cascade) (5) 2009 o.i.inkt/nietjes op papier 56x240x18cm

een kromme bedding van rotsen
die een glinsterend
dansende beek opving:
tussen zwart gesteente
glanst en slingert zich zijn ongeduld.

20(4) zomer 1888 Nachgelassene Fragmente, Friedrich Nietzsche
(vertaling: Michel van Nieuwstadt)

eine glitzernder tanzender Bach, den
ein krummes Bett
von Felsen einfieng:
zwischen schwarzen Steinen
glänzt und zuckt seine Ungeduld.

rock-shelter
rock-shelter 2009 o.i.inkt/grafietstift/olieverf/nietjes op papier 70x155x35cm

“In een geslaagde mengeling van empathie en distantie tovert hij Nietzsche’s WATERVAL van gedachten om tot een meeslepend verhaal.”
Aldus Arnold Heumakers over mijn favoriete boek, van Rüdiger Safranski:
Nietzsche. Een biografie van zijn denken.

en over Nietzsche op zijn honderdste sterfdag (NRC  25 augustus 2000),
uit: “Het leven verdwenen in denken”
“…
Zonder kunst geen kracht. Maar de kunst krijgt ook nog een meer filosofische betekenis. Een van de meest raadselachtige zinnen in Die Geburt der Tragödie luidt: `Alleen als esthetisch fenomeen is het bestaan en de wereld voor eeuwig gerechtvaardigd’. Niet alleen de tragedie, het hele bestaan en de hele wereld vat Nietzsche op als een kunstwerk. Esthetiek en metafysica vallen bij hem samen. De wereld en het leven mogen dan zonder hogere `zin’ zijn – door beide te interpreteren als een permanente esthetische creatie, verschaft Nietzsche zichzelf wèl een zinvolle visie op de werkelijkheid. Zinvol omdat zij een creativiteit benadrukt, waaraan ook de mens als natuurlijk wezen deelneemt.

“Dat de mens zichzelf kon `overwinnen’ in de Übermensch, kwam doordat hij – als enige onder de `dieren’ – beschikte over een bewustzijn van zichzelf en van de natuur. Dankzij deze raadselachtige speelruimte, de enige plek waar de mens zich vrij kon wanen, was hij in staat de natuurlijke creativiteit in eigen hand te nemen. Zonder in de illusie te vervallen ooit tegen de natuur te kunnen ingaan, onderscheidde de Übermensch zich van de overige menselijke `dieren’ of `planten’, doordat dit inzicht hem geen moment afhield van zijn `voorname’ zelfcreatie.

Nietzsche is in de loop van zijn leven heel anders gaan schrijven. Voor de hechte, niet zelden hermetische betoogtrant van zijn eerste boek is in het merendeel van zijn latere werk een open, fragmentarische, aforistische vorm in de plaats gekomen, die alleen in de tijdens zijn leven nooit gepubliceerde notities van meet af aan acte de présence geeft. Maar is hij zijn debuut ook inhoudelijk ontrouw geworden? Opvallend is eerder de hardnekkigheid waarmee hij zijn oorspronkelijke inzicht in het wezen van de tragedie heeft weten vast te houden, om van daaruit – met zichzelf als exemplarisch `proefkonijn’ – al die filosofische `experimenten’ te ondernemen, waarvan Rüdiger Safranski in zijn `biografie’ van Nietzsche’s denken het verhaal vertelt.

… in het latere werk hoefde Nietzsche de tragische kunstenaar van de toekomst niet meer in een ander te zoeken – omdat hij hem inmiddels had gevonden in zichzelf. De ooit van Wagners Gesamtkunstwerk verwachte `wedergeboorte van de tragedie’ heeft zich in werkelijkheid aan Nietzsche zelf voltrokken. De Dionysische `roes’ en de Apollinische `schijn’ gaan in zijn denken met elkaar de strijd aan, om in het kunstwerk van zijn oeuvre opnieuw een gespannen evenwicht te bereiken.

Niet als theoretische waarheid of filosofisch systeem, maar als de veelzijdige expressie van een tot het uiterste opgeschroefd geestelijk en lichamelijk leven, dat dankzij de waanzinnige `ontknoping’ alsnog de trekken heeft gekregen van een Griekse tragedie.”

inkt
Black Indian Ink 2009
o.i.inkt op papier 61x46cm

zie: Nagelaten fragmenten
zie: Parallel Falls
zie: Cornucopia (2)
zie: ice/water
zie: Nachgelassene Fragmente

One thought on “stepping-stone”

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *