“(…) gekte:
‘de poort naar een verborgen wereld’,
de deur die toegang geeft
tot een tweede wereld
die doortrokken is
van diepe en oncontroleerbare gevoelens
en fantasieën, driften, buien
en vlagen van wilde waanzin” *
“Ik ben niet gek, ik ben een fanaticus”
Antonin Artaud
Decembre 1947, crayon sur papier 63 x 48 cm
legs Paule Thévenin, 1994
Centre Georges Pompidou
“Je hoort de tekening.”
“Dat potlood is zijn scalpel, het ontleedmes waar Artaud
zijn zieke lijf en verziekte leven mee heeft versneden;”
*De rehabilitatie van ‘het geval’ Antonin Artaud
Paul Depont
Volkskrant 07-12-2006
Ivry, vers mai 1947 Manuscrit autographe, 22,5 x 17,5 cm
legs Paule Thévenin, 1993
zie: Antonin Artaud
zie: bewustzijn van schijn(7)
zie: Les jardins(S)(5)
zie: Domaine indéfinissable(3)
zie: Nothing But Good
zie: wil tot waan (2)
‘(…) de kunst, als de goede wil tot schijn.
(…)
Soms moeten we uitrusten van ons zelf,
doordat we op ons zelf neerzien en,
vanuit een kunstmatige afstand,
over ons zelf lachen en over ons zelf wenen:
we moeten de held en eveneens de dwaas ontdekken
die in onze hartstocht en onze perceptie schuilgaat,
we moeten af en toe blij zijn over onze dwaasheid
om blij te kunnen blijven met onze wijsheid!’
Uit: Onze uiteindelijke dankbaarheid jegens de kunst
Friedrich Nietzsche. De vrolijke wetenschap
Vertaald door Pé Hawinkels 1976