Ik snap niks van deze plek
We leven hier naar hartelust
terwijl het ongeluk toch in het oog van de windstilte op de hoek
ligt te loeren op een blinde vlek
Ik ben een kind van deze kust,
ik betreed met aarzelschreden
het kronkelpad waar na de laatste bocht,
gedompeld blond in modderbad,
de liefde van mijn leven wacht
en het komt niet in me op om mijn geluk met haar te delen
Er is geen ander evenwicht dan wankel
Ook liefde doet aan politiek
Van een messcherp dilemma balancerend op de snede
(geen houvast, geen lemmet)
zie ik hoe zij met een noodgang op haar slede
door het drijfzand schiet
Terwijl ik daar te gapen sta aan het zwijgende ravijn
hoor ik flarden van het lied van de gevreesde hagedis
Hoe ver van huis kan een godin in godsnaam zijn?
Ik kan nu al niet meer zonder dit gemis
Hans Verhagen, noodgang
uit: Automatische profeet. Amsterdam. 2009
Oubliable(2) 2000
olieverf op linnen en
verpakkings-doosje van “old-holland classic oilcolours”
gevuld met interieur van museumkarton/lijm
80 x 60 x 7 cm
Marjolijn van den Assem
zie: Camus