Marsman

De tocht door de kloven was steil;
hij had langzaam de morgen bestegen
langs witte verpulverde wegen,
de rug gekromd naar de zee.

van de hemel een stortval van licht,
en in beken bij honderdtallen
sloeg het neer langs de watervallen
hem regenend in het gezicht.

om zijn schouders woei het azuur:
de vleugels geweldig en blauw
– als een vogel met vlerken van vuur –
sloeg de zon door een wereld van goud.

toen het middag werd zag hij de zee;
en staand op het hete terras
in het schaduwloos zenithuur
steeg zijn hart uit de stervende as.

H. Marsman (1899-1940)
“Zijn kosmopolitische instelling vond een afspiegeling in de vele reizen die hij ondernam, vooral door Zuid-Europa, waar de natuur zijn onrustige karakter een verstilde tegenkracht bood.”
(Wikipedia)

2 thoughts on “Marsman”

  1. Beste,

    heb je werk niet gezien. kwam het hier tegen. Ben geen echte Nietzsche adept hoewel ik hem veel gelezen heb. Is echer al vele jaren geden. Wilde ooit een film/fotoreportage maken van Friedrichs wandelingen. Wellicht komt het nog ooit van. Zal je werk volgen via de rss-feed.
    Groet.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *