Joop van Caldenborgh in NRC Handelsblad (3 februari 2011),
in gesprek met Sandra Smallenburg:
“Ik ga veel bij kunstenaars op bezoek, praat met hen over het weer, het leven, de dood. Het is zo’n andere wereld dan die van de chemische industrie. Maar dat is juist zo leuk, om naast je hard calculerende werk zo nu en dan ook meer filosofisch bezig te zijn. Een mooie combinatie, die mij evenwicht en rust brengt.”
KENNELIJK GINGEN DIE GESPREKKEN HOOFDZAKELIJK OVER JOOP ZELF, WANT INZICHT IN HET KUNSTENAARSBESTAAN HEEFT HIJ ER NIET BIJ OPGEDAAN:
“Als kunstenaars te veel worden gesubsidieerd, bestaat de kans dat ze gemakzuchtig worden. Wat mij betreft moet de kunstenaar zwaar werk doen. Ik ben een zakenman die zijn eigen bedrijf heeft gerund en opgebouwd en ik vind dat anderen dat in hun métier ook moeten doen.”
aldus Joop van Caldenborgh in NRC Handelsblad (3 februari 2011),
in gesprek met Sandra Smallenburg.
Het blijkt hard nodig om te komen “Schuilen in het Rijks” op 27 februari 2011.
Lees het MANIFEST van deze actie!
Caldic Collection in de Kunsthal Rotterdam
Nog te zien t/m 15 mei 2011
Dinsdag t/m zaterdag 19.00-17.00 uur
zon en feestdagen 11.00-17.00 uur
zie: Chabot Museum Rotterdam
zie: Drawing Center, New York
zie: Eva Hesse at the Camden Arts Centre London
ik had helemaal niet de indruk dat er te veel gesubsidieerd werd! Een vreemde, autochtone wind waait er door Nederland (ooit voorbeeldland) waar dus blijkbaar ook mensen die voor de kunst staan in mee gaan…
Schuilen en stilte lijken me niet echt mijn optie als kunstenaar; ik moet zoals altijd aan mijn werk!
Het manifest ( bij:schuileninhetrijks.nl) heb ik al van harte ondertekend!
Teneergeslagen kunstenaars maken een droevige wereld…
wat een onbegrip,omtrent het kunstenaarsleven de passie en de kunst.
Zou het een goed idee zijn ook ” hard te calculeren” voor het in prive sessies verschaffen van rust en evenwicht, een onderdeel immers van het zware werk wat de kunstenaar moet doen.
Wie geen kunstenaarsziel heeft kan makkelijk met het hart schermen als het op geld aankomt…
En eerst zegt hij dat hij zijn leven in evenwicht kan brengen door filosofische gesprekken met kunstenaars te voeren en daarna moeten ze calculerende burgers worden die net zo zakelijk zijn als leiders van chemie concerns. En waar moet Joop dan zijn evenwicht vandaan halen? Bij calculerende kunstenaars? Ik snap het niet.
Het IS ook niet te snappen, Anneke, een weldenkend mens houdt aan één atelierbezoek al de indruk over dat kunstenaar keihard werken (met en zónder subsidie, tot ze erbij neervallen, altijd)!
Ik las het artikel en was meteen verbijsterd over deze passage. Wat voor idee heeft Van Caldenborgh van kunstenaars, op wier atelier hij zo vaak verkeert? Ziet hij nu werkelijk niet in dat daar keihard gewerkt wordt en dat subsidies maar voor een klein deel de economie van een atelier draaiende kunnen houden? Ja, subsidies spelen ook in mijn professionele leven een rol. Meestal betaal ik er anderen van – dat zijn ook vaak de mensen die het eerst aan mijn werk verdienen! Maar lui ben ik er nooit van geworden en ik ken ook he-le-maal niemand die door subsidies in een slaaptoestand is gewiegd. Van Caldenborgh blaast hier lekker zijn partijtje mee met de nieuwe politieke wind. Vals klinkt het!
Olpaert den Otter
Zó is het precies, Olphaert! Omdat je je commentaar bij # NRC op mijn blog had geplaatst, herhaal ik het hierboven nog maar even.
Groet,
Marjolijn
Vandaag ook op mijn blog ‘May I show you’.
Bedankt, Klaas en groet!
Marjolijn
Zie fotoimpressie op blog ‘May I show you’: http://klaasantonmulder.wordpress.com/2011/06/06/40-jarig-bestaan-van-de-caldic-collectie/