roestvrij stalen nietjes op museum karton
diverse afmetingen
zie: Vakwerkbrug (6)
zie: Vakwerkbrug (5)
zie: Vakwerkbrug (4)
zie: Vakwerkbrug (3)
zie: Vakwerkbrug (2)
zie: Vakwerkbrug (1)
De bruggen in Koningsbergen
In de stad Koningsbergen in Pruisen
ligt een eiland dat Kneiphoff heet,
omgeven door twee armen van de Pregel.
Zeven bruggen leiden over die twee armen.
Zeven bruggen. En ieder slechts één keer.
Het water is nu bijna overal te horen.
Het is blind water, zwart water,
nachtelijk water. Drie soorten water.
Kerken en torens en schuine groene daken.
Hier is een trap. Hier is een huis.
Hier is de hond die blaft op het erf.
Hij is zwart, pikzwart. Hij blaft.
Jaren. Jaren en dagen. Zo gelijk aan elkaar als …
Horen jullie mij? Ik zit opgesloten.
En men hoort het niet. Als Maagdenburger halve bollen.
Zo verschillend van elkaar als: Appels.
Vanuit een frisse oktobermaand; hondengeblaf,
stemmen en maar één brug tegelijk,
nooit twee keer over dezelfde brug.
Sommige kinderen stappen altijd op elke derde steen,
alleen op elke derde. De afgrond lokt.
De derde deur die altijd piept.
Jaren. Jaren en dagen. Horen jullie mij? Oktober,
en nog steeds geen vorst in de lucht.
Om achtereenvolgens over zeven bruggen te lopen
en over iedere brug slechts één keer,
is, zo zegt de mathematicus Euler,
in feite een achtste brug nodig. Die is er niet.
Dat verdomde ijs, dat maar niet wil bevriezen!
Lars Gustafsson
uit: De stilte van de wereld voor Bach
Keuze en vertaling J. Bernlef
met dank aan Wim van Willegen