Vandaag is mijn Seelenbriefe-boek afgereisd naar Zwitserland. Ik kreeg bericht van een achter-achterkleinzoon van Marie Baumgartner, die het spoor zoekt naar zijn over-overgrootmoeder.
Zeven jaar lang las en herlas ik de brieven die Marie Baumgartner aan Friedrich Nietzsche schreef. Ik schreef ze met kroontjespen over op grote tekenpapiervellen en leefde me zó in in haar gemoedstoestand ten tijde van haar vriendschap met Nietzsche en de teloorgang daarvan, dat het me nu voorkomt alsof mijn eigen achter-achterkleinkind zich bij mij heeft gemeld.
Ontroerd en van trots vervuld heb ik mijn versie van haar Seelenbriefe aan haar nazaat gepost:
“als Marie”.
zie: Seelenbriefe
zie: Young Nietzsche
zie: SEELENBRIEFE
Bovenstaande afbeelding:
als Marie (2) 2003 potlood/o.i.inkt/oliepastel op papier 35-delig, 15x23cm. elk,
(uit boek: Seelenbriefe, Marjolijn van den Assem 2007)
Onderstaande afbeelding:
als Marie (1) 2003 potlood/o.i.inkt op papier 39-delig, 15x23cm. elk,
(uit boek: Seelenbriefe, Marjolijn van den Assem 2007)
zie: Marie Baumgartner
Dus we moeten je twitternaam aan gaan passen : @Ur-ur-omasaurus!
Kus van je meisjeskind!
de Maas mag trots zijn op jou, want hier komt het toch allemaal tot leven!
Wat een mooie wending. Gaan de Seelenbriefe en net weven tussen generaties en plaatsen, tussen ogen en harten. Het lijken broze draden en toch zijn ze zo stevig. En alle woorden ken ik. Rare gedachte, dat iemand de Seelenbriefe echt in het Duits gaat ervaren.
Hartelijke groet,
Kordelia
Dank je wel Kordelia, voor het volgen van- en het reageren op mijn blog en dan nog wel in van die prachtige bewoordingen…
Het is inderdaad fascinerend om nu te corresponderen met de achter-achterkleinzoon van Marie Baumgartner, heel ontroerend…