Jean Giono

“Deep in Provence, a century ago,
four stone houses perch on a hillside.
Wildness presses in from all sides.”

In de ban geraakt van Jean Giono
raad ik zijn boeken van harte aan:

‘In de (…) roman Heuvel van Jean Giono (1895-1970)
is alles zintuig, oog en oor.
De natuur is personage,
ook in de vertaling van de onvolprezen Kiki Coumans.
Hitte-nevel scheurt open, een dorp zit
‘als sierduiven op de schouder van een heuvel’.
Bossen dansen, de geur van kamperfoelie en brem
stroomt in grote golven.
Beken zijn overwoekerd door sneeuwballen
en bramen. Als je je ogen sluit bén je als lezer even
in die ook nu nog onherbergzame Zuid-Franse heuvelkammen.’

Uit: Margot Dijkgraaf over ‘heuvel’ (nrc 23-4-2020)

Le Moulin de Pologne est un roman écrit par Jean Giono,
publié en 1952 aux Éditions Gallimard.
Le livre a reçu le prix du meilleur roman français
au Grand Prix de Venise du roman international de 1953.

“De provence van Giono is groots, dreigend en donker.”

Alles bij Giono leeft, is gepersonificeerd en met elkaar verbonden – bergen, wind, rivier, sneeuw, wolken, huizen, bomen, vissen en vogels.
Alles gehoorzaamt aan ondoorgrondelijke natuurkrachten.
Als de bevroren rivier aan het einde van de winter
begint te kruien “begon ze onder het ijs haar dikke dijen te roeren…”
en een paar weken later
“zongen de weilanden (-) gedempt een fluwelen lied”.
De mens is onverbrekelijk verbonden met die natuur,
maar niet meer dan een nietig onderdeel ervan,
bijna letterlijk “een broodkruimel in de schoot van het universum”.

uit: Nelleke van Maaren over ‘Het zingen van de wereld‘ (nrc 9-2-1996)

Met dank aan Wim van Willegen die me wees op Jean Giono
zie: a present from a friend (31)