Parce-que/Quis non fleret?*(6) 1997
olieverf op linnen 80 x 100 cm
collection Jasmijn Marjolijn Irene
Bij de dood van een kind
Zij kwam een poos en zag met open oog
De wereld aan.
Toen is zij heengegaan.
Wij wisten nooit wat haar het meest bewoog.
Soms is het of een kind.
Verdwaald is naar dit leven.
Het gaat alsof het zich bezint,
En denkt: waar is mijn vroeger thuis gebleven?
Wie weet of ik het straks niet vind.
Soms schijnt het bij zijn komst alreeds volgroeid.
Gelijk een zoete vrucht
Beweegt het schomlend door de voorjaarslucht.
De huid is warm, die een rijp bloed doorvloeit.
Het sterft, zo weinig nog vermoeid?
Maar ‘t raadsel dat het in zich sloot
Was de nabije dood.
Gevallen in de chaos als een vonk,
Heeft haar gestalte ons kort bekoord.
Een vonk – die weer verslonk.
Nu tasten wij naar verf en woord
En voeden onze erinnering
Met een gedicht of tekening.
Albert Verwey (1865 – 1937)
Parce-que/Quis non fleret? (7) 1997
potl./inkt/gouache/oliepastel/balpen
op museumkarton 122 x 92 cm
collection Museum Gouda
zie: Ellemijn Veldhuijzen van Zanten “mijn moment”
* Quis non fleret = Who wouldn’t cry?
zie: Quis est homo, qui non fleret?