Bob van Eerd,
psychotherapeut en kunstverzamelaar,
fietste naar mijn atelier.
We kenden elkaar niet
of misschien toch al wel een beetje.
Wat te denken bij een fietser die nadert
in de verte langs de rivier,
en afstapt om een langspeddelende wereldreiziger
per kano met volle bepakking
met de ogen te volgen, bedachtzaam.
Benijdenswaardig, hachelijk,
daarom bereid
om in gedachten mee te varen?
Zo’n atelierbezoek werd het dus.
Behoedzaam, vertrouwd, openhartig,
denkend op avontuur, maar omlijnd.
Hoe was het getij, dacht hij,
de vaarweg, de zegetocht,
de afgang, de voortgang,
waar ben je naar op weg
in je bootje temidden van de stroming?
Af en toe je atelier delen met een mede-mens als
Bob van Eerd en samen de wegenkaart raadplegen,
schept rust in de reis,
of zoals hij ons gesprek zelf verwoordt:
‘van schuilplaats tot bron’
zie: atelierbezoek(1) zie: atelierbezoek(2)
zie: atelierbezoek(3) zie: atelierbezoek(4)
zie: atelierbezoek(5) zie: atelierbezoek(6)
zie: atelierbezoek(7) zie: atelierbezoek(8)
zie: atelierbezoek(9) zie: atelierbezoek(10)
zie: atelierbezoek(11) zie: atelierbezoek(12)
zie: atelierbezoek(13) zie: atelierbezoek(14)
zie: atelierbezoek(15) zie: atelierbezoek(16)
zie: atelierbezoek(17) zie: atelierbezoek(18)
zie: atelierbezoek(19) zie: atelierbezoek(20)
zie: atelierbezoek(21) zie: atelierbezoek(22)
zie: atelierbezoek(23) zie: atelierbezoek(24)
zie: atelierbezoek(25) zie: atelierbezoek(26)
zie: atelierbezoek(27) zie: atelierbezoek(28)
zie: atelierbezoek(29) zie: atelierbezoek(30)
zie: atelierbezoek(31) zie: atelierbezoek(32)
zie: Atelierbezoek(33)
