Langs de Lek 2009
acryl op museumkarton
23 x 30 cm elk
Ziehier de oogst
van de harmonie en de inkeer.
De blik en de werkende hand
zijn zichzelf genoeg.
Het valt nog te bezien
of dat tevredenheid wekt.
zie: clouds
zie: Oogst
zie: Oogst (3)
zie: Tegenlicht
zie: Gaandeweg
112 bergwandelingen 1985
potl./o.i.inkt/acryl op papier 122 x 92cm.
collectie Museum Gouda (via Hans Vogels)
De werken in mijn denkbeeldig archief en de collecties waarin zij zijn opgenomen zijn een steun en toeverlaat. Zij die houden van-, zich ontfermen over- en willen leven met mijn werk worden door mij dan ook op handen gedragen. Het blijft een bijzondere gebeurtenis om het werk in de nieuwe omgeving te mogen bekijken en het meestal pas dán als een op zichzelf staand iets te kunnen zien.
“…und habe Heimweh nach Ihnen gehabt”.
2004 8-delig potlood/streling op papier 30 x 23cm.elk.
Pam Kearney-collection, Mankato, U.S.A.
Some of my artworks will always be there in my imaginary archive, they “pop up” in my head every now and then, because they are dear to me.
These are the works that I want to show on my blog in the “collections”-series, as an homage to their owners.
The people who “live with” my drawings, paintings and sculptures are cherished by me, I am and will always be gratefull to them.
It is a precious experience to me when I’m allowed to take my work to its new surroundings myself, only then -it seems to me- I can appreciate it as an independent piece of art.
via campagnano (110) (wilde gevlekte Italiaanse Aronskelk)
2004 2-delig, olieverf op linnen 50 x 40cm elk.
collectie Victor Veldhuijzen van Zanten, Rotterdam
via campagnano (serie 2)(wilde gevlekte Italiaanse Aronskelk )
2003 acryl/potlood/nietjes op papier 52 x 78 x 22cm.
Collection Van Veelen, Akkrum.
zie: collections(1)
zie: collections(2)
zie: collections(3)
zie: collections(4)
zie: collections(5)
zie: collections(6)
zie: collections(7)
zie: collections(8)
zie: collections(9)
zie: collections(10)
zie: collections(11)
zie: collections(12)
zie: collections(13)
zie: collections(14)
zie: collections(15)
zie: collections(16)
zie: collections(17)
zie: collections(18)
zie: collections(19)
zie: collections(20)
zie: collections(21)
zie: collections(22)
zie: collections((23)
zie: collections(24)
zie: collections(25)
zie: collections(26)
zie: collections(27)
zie: collections(28)
zie: collections(29)
zie: collections(30)
zie: collections(31)
zie: collections(32)
zie: collections(33)
zie: collections(34)
zie: collections(35)
zie: collections(36)
zie: collections(37)
zie: collections(38)
zie: collections(39)
zie: collections(40)
zie: collections(41)
zie: collections(42)
zie: collections(43)
zie: collections(44)
zie: collections(45)
zie: collections(46)
zie: collections(47)
zie: collections(48)
zie: collections(49)
zie: collections(50)
zie: collections(51)
zie: collections(52)
zie: collections(53)
zie: collections(54)
zie: collections(55)
zie: collections(56)
zie: collections(57)
zie: collections(58)
zie: collections(59)
zie: collections(60)
zie: collections(61)
zie: collections(62)
zie: collections(63)
zie: collections(64)
zie: collections(65)
zie: collections(66)
zie: collections(67)
zie: collections(68)
zie: collections(69)
zie: collections(70)
zie: collections(71)
zie: collections(72)
Wij ZIJN de tijd.
Een eerste eis en voorwaarde voor een gezonde omgang met de tijdelijkheid is waarschijnlijk: aandacht voor het ogenblik.
Weliswaar zijn wij een uitgestrektheid in de tijd, zodat we ook in het verleden en in de toekomst zijn. Maar dat zijn we steeds in een nu.
We leven nu; en als we ons het verleden herinneren of de toekomst voorstellen, doen we dat nu. Zoals elke betekenisvolle werkelijkheid slechts kan bestaan door de aandacht die ervoor wordt opgebracht – in ieder geval merken we niet op wat ze zonder onze aandacht zou zijn -, zo geldt dat ook voor de tijd.
Dat geeft aan de mens een enorme verantwoordelijkheid: zonder zijn aandacht bestaat er niets van betekenis. Zonder onze aandacht wordt de tijd verspild, verknoeid, verdaan. En zonder onze aandacht voor het ogenblik van nu, verspillen en verspelen we de enige tijd waarin we daadwerkelijk kunnen leven.
uit: Over het verstrijken van de tijd.
Paul van Tongeren. * Valkhof Pers.
Le temps passe, le souvenir reste,
le souvenir est une fleur qui ne saurait mourir…
(Que ton repos soit doux comme ton coeur fut bon)
Henri Matisse chose a cactus bearing paddle-like stems in bloom, a symbol of endurance, the will to live, since this plant grows even in the most arid deserts to bear its flowers and fruit.
(from: Chapelle du Rosaire, Vence)
They say that “Time assuages” –
Time never did assuage –
An actual suffering strengthens
As Sinews do, with age –
Time is a Test of Trouble –
But not a Remedy –
If such is prove, it prove too
There was no Malady –
Emily Dickinson
vertaling: Louise van Santen
Ze zeggen dat “Tijd heelt” –
Tijd heeft nog nooit geheeld –
Echt lijden wordt steeds sterker
als pezen – mettertijd –
Tijd toetst hoe Zwaar het was –
Genezen doet hij niet
Doet hij dat wel – bewijst dat ook
een Ziekte – was er niet –
zie: August burning low…
zie: The Grass
zie: Tsjechof
* zie: Nietzsches vragen
In Vence, Zuid Frankrijk, werd ik weer diep geraakt
door de adembenemende schoonheid van
Chapelle du Rosaire van Matisse (1951).
De ramen, muurschilderingen, het meubilair,
de vloeren, de fluister-biechtstoeldeur, altaar en toebehoren,
de sprankelende kazuifels, alles van Matisse,
ieder detail doorleefd.
Vanzelfsprekend evenwichtig,
Alomvattend.
Henri Matisse wrote about his “Gesammtkunstwerk”,
la Chapelle du Rosaire in Vence, France:
…
“This is how simple colours can effect the innermost feelings,
their impact being all the more forceful through their simplicity.
Blue, for instance, accompanied by the radiation
of its complementary hues, affects feeling like
a vigorous stroke of a gong.
The same is true of yellow and red, and the artist should be able
to play on them as required. In the chapel,
my main goal was to find a balance between a light surface
and colour with a solid wall of black-on-white line drawing.
For me, this chapel is the achievement of an entire life’s work,
the outcome of tremendous, difficult, sincere effort.
This is not work I chose, but rather work for which
I was chosen by fate at the end of my road,
one that I pursue through my research.
The chapel provided me with an opportunity
to set it down by combining its various features.”
…
“One reaches the creative state through conscious work”
“Preparing the work itself means first nourishing
one’s feeling through studies representing a certain analogy
with the work; it is then that the choise of elements can be made.
It is these studies that enable the painter to give
free rein to his subconscious…
After a certain point, it is no longer up to me, it is a revelation:
all I do is give myself up.”
…
Henri Matisse From: Chapelle du Rosaire
of the Dominican Nuns of Vence, by Henri Matisse, Vence 1996
Henri Matisse
Chapelle du Rosaire/Chapelle Matisse
fotografie: Michel Boutet
Mijn “incorporare”-beeld en de verankering*,
die ter plekke wordt ingegraven, zijn vertrokken.
Op reis naar Portugal.
Aldaar, in het witte licht,
zal het beeld zijn bestemming vinden,
een schuilplaats bieden.
The incorporare sculpture and its anchor
have left on a trip to Portugal.
There, caressed by the Southern light,
it will incorporate and give shelter.
zie: werk
incorporare 2007
4mm plaatstaal/rondgebogen/uitgesneden/gelast/
gepoedercoat (wit) 170 x 80 x 78cm.
* gemaakt in samenwerking met Vincent Petit.
verzameling De Bruin-Heijn
vervoer: Peter Mertens
zie: incorporare/decorporare
zie: incorporare (sculpture)
Langs de Lek 13-08-2009
o.i.inkt op museumkarton 23 x 30 cm
Further in Summer than the Birds
Pathetic from the Grass
A minor Nation celebrates
Its unobstructive Mass.
No Ordinance be seen
So gradual the Grace
A pensive Custom it becomes
Enlarging Loneliness.
Antiquest felt at Noon
When August burning low
Arise this spectral Canticle
Repose to typify
Remit as yet no Grace
No Furrow on the Glow
Yet a Druidic Difference
Enhances Nature now
Emily Dickinson
vertaling: Louise van Santen
Langs de Lek 13-08-2009
acryl op museumkarton 23 x 30 cm
Verder in Zomer dan de Vogels
Aandoenlijk uit het Gras
Celebreert een kleine Natie
zijn ingetogen Mis.
En geen Gebod te zien
zo vloeiend het Gebed
Het wordt een peinzend Ritueel
dat Eenzaamheid verruimt.
‘t Meest Archaïsch is ‘t rond Twaalf
Wanneer Augustus gloeit
Spectrale Lofzang zich verheft
die kalme Rust – typeert
‘t Gebed nog niet Verslapt
geen Rimpel op dit Vuur
En toch – Druïdisch Onderscheid
Verhevigt nu Natuur
zie: the Grass
zie: Ode
zie: Oogst
zie: Smilax(Struikwinde)
11-08-2009
Bilwijkse Polder onder onstuimig wolkendek
(13 delig)*
acryl op papier 23x30cm. elk
Typical Dutch Mass of Clouds painted on site today…
zie: Pril…
zie: tegenlicht
zie: nieuw seizoen
*onderste schildering: Particuliere collectie, Frankrijk
* tweede rij van boven ( links): collectie Johan Roeland, Schoonrewoerd.
Ipomoea indica heeft bloemen die gedurende de dag
verkleuren van diepblauw naar donkerpaars.
Ze groeit het best in volle zon.
I found these breathtaking-blue flowers
near Nietzsche’s Terrace, Nice.
Convolvulaceae (Bindweed family) = dagwinde
(“Morning Glory”: slechts één dag open)
Georgia O’Keeffe explained in a 1946 interview
in the New York Post why she painted colossal flowers:
” When you take a flower in your hand
and really look at it,” she said, cupping her hand
and holding it close to her face,
“it’s your world for the moment.
I want to give that world to someone else.
Most people in the city rush around so,
they have no time to look at a flower.
I want them to see it whether they want to or not.”
zie: incorporare/decorporare
zie: Foxgloves and Snapdragons
zie: Il faut méditerraniser
zie: Georgia O’Keeffe
zie: Ruikers met Guirlande van Hieke Luik
zie: Smilax(Struikwinde)
Bij de foto’s onder meer:
.Ron Klein Breteler vertelt in een begeleidende film over zijn collectie.
.JCJ Vanderheyden, red cross 1998 olieverf op paneel
.Arjanne van der Spek, lucht (2) 2002 cement/stof/messing/glas
.Sjoerd Buisman, Eglantier spiraal 1998 brons
.Daan van Golden, China foto
.Emo Verkerk, Dostojevski 2004 aluminium en diverse materialen
.Marjolijn van den Assem, via campagnano (136) 2004 potlood/o.i.inkt/nietjes op papier
.Armando, damals 2001 olieverf op linnen
Stedelijk Museum Schiedam*
Kunst uit huis (5): collectie Ron Klein Breteler
Nog te zien tot 23 augustus 2009
Een indrukwekkende selectie uit de collectie van een gedreven verzamelaar met een voorliefde voor de materialiteit en de huid van het schilderij, fotografie en in gelijke mate sculpturen.
In een interview met Ron Klein Breteler, te zien op de tentoonstelling, trof mij over het ophangen van nieuw aangekocht werk:
“‘s avonds laat ben ik aan het denken en dan weet ik hoe het moet…”
Alleen met het werk in de nacht komt vanzelfsprekend de oplossing.
zie: atelierbezoek (6)
* Stedelijk Museum Schiedam
Hoogstraat 112 3111HL Schiedam
dinsdag t/m zondag 10.00-17.00uur
Water running down from “la Terrasse Nietzsche”
at the Mont Boron, Nice, France 2009.
Vanaf la Terrasse Nietzsche, hoog op de Mont Boron,
aan de baai die de Méditerranée omarmt,
kijk je in de oranje stad en de tijd.
Visiting Nietzsche’s Terrace again at the Mount Boron in Nice,
from where water is flowing down,
I noticed a poster showing the creation of this waterfall:
“la creation de la cascade” in 1885, when Nietzsche
spent the wintertimes in Nice and vicinity:
“Es war mir sehr werthvoll, fast gleichzeitig
die Luft von Leipzig München Florenz Genua und Nizza
zu experimentiren.
Ihr könnt gar nicht glauben, wie sehr bei diesem Wettkampfe
Nizza triumphirt hat”
9 November 1885, Sämtliche Briefe, Friedrich Nietzsche.
“Von Genua bis Nizza fährt man präcise 5 Stunden
(7 Uhr Morgens ab, Ankunft um 12)”
10 November 1885, Sämtliche Briefe, Friedrich Nietzsche.
An Köselitz:
Dieser Tage erquickte es mich zu erfahren, dass diese Stadt,
welche ich nicht mehr wechseln und eintauschen darf,
in ihrem Namen etwas vom Siege hat. (…)
Die Luft ist unvergleichbar, die anregende Kraft
(ebenso die Lichtfülle des Himmels) in Europa
nicht zum zweiten Male vorhanden.
Ich erwähne endlich, dass man hier billig,
sehr billig leben kann, und dass der Ort umfänglich genug ist,
um jeden Grad einsiedlerischer Verborgenheit zu gestatten.
Die ganz ausgesuchten Dinge der Natur, wie die Waldwegen
am nächsten Berge, wie die Halbinsel Saint-Jean,
hat unsereins für sich; ebenso ist die ganze herrlich-freie Promenade
am stark brandenden Meere (ca. dreiviertel Stunde lang-)
nur für ein paar Stunden des Tages besucht”
24 November 1885, Sämtliche Briefe, Friedrich Nietzsche.
Friedrich Nietzsche, Chronik in Bildern und Texten, Stiftung Weimarer Klassik bei Hanser, zusammengestellt von Raymond J. Benders.
zie: Cornucopia
zie: cascata d’acqua
zie: Genova on my mind…
Overview on the Promenade des Anglais, Nice,
from “Nietzsche’s Terrace” on The Mount Boron (2009)
zie: Il faut méditerraniser
zie: Splash!
zie: Parallel Falls