english below
Er bereikte me een bericht van een Londenaar, geboren in Parijs.
Hij had op mijn blog gelezen over Marie Baumgartner
en haar vriendschap met Nietzsche,
die ik als uitgangspunt had gekozen voor mijn boek Seelenbriefe.
Hij schreef dat hij een vermoeden had dat hij familie van Marie is.
Hij wilde weten wie de persoon is, kennelijk familielid van Marie,
waarover ik schreef op mijn blog.
zie: Marie Baumgartner (2)
Zijn eerste reactie op mijn blog wantrouwde ik.
Maar hij mailde me daarna foto’s en informatie
waaraan ik onmogelijk kon twijfelen.
Hij wilde via mij in contact komen met degene
waarvan ik in 2009 op mijn blog had beweerd
dat Marie Baumgartner zijn Ur-Ur-Grossmutter was.
Een reactie die was voortgekomen uit mijn boek Seelenbriefe.
Deze geheimzinnige in Zwitserland wonende persoon
had mij destijds foto’s gestuurd uit het familiealbum.
In de familie-verhalen werd volgens hem Marie’s vriendschap
met Nietzsche behoedzaam ontweken.
Tegen het einde van onze correspondentie ontving ik
een foto van een tekening (zie onder) door de zoon van Marie,
gemaakt toen ze vlak voor haar dood achter de piano zat.
Een intieme en ontroerende tekening
die nog steeds in mijn atelier hangt.
Vanwege Nietzsche’s geheimzinnige rol in Marie’s leven,
had hij me informatie gevraagd over hun correspondentie,
mijn visie daar op en eventuele restanten daarvan in de familie.
Het was opwindend en de conclusie was duidelijk.
Het gaf me -in alle bescheidenheid- een heel klein beetje
het gevoel alsof ik Marie een volwaardige plaats
in de familie aan het teruggeven was.
Mijn informant van twaalf jaar geleden had ik echter moeten beloven
dat ik zijn naam niet zou onthullen, hij wenste anoniem te blijven.
Naar aanleiding van de vraag nu van de Parijse Londenaar
herlas ik de vroegere correspondentie met de Zwitser.
Die briefwisseling bleek vertrouwelijk en zorgvuldig,
al bleef ik destijds op mijn hoede.
Ik zou het heden ten dage anders hebben aangepakt.
Zou deze man nog in leven zijn en zou hij me willen antwoorden?
Ik zocht opnieuw contact met Marie’s zwitsere achter-achterkleinzoon
stuurde de foto’s mee uit het familiealbum van de Londense fransman
en de vermoedelijke gegevens daarbij, want hij was er niet zeker van.
Ik vroeg of ik hem tegenover zijn waarschijnlijke familielid
bekend mocht maken.
Tot mijn verrassing kreeg ik een springlevend(ig) antwoord,
welwillend en vrijwel onmiddellijk.
De twee mannen hebben elkaar meteen gebeld
en uitvoerig gegevens uitgewisseld.
Ze gaan elkaar bezoeken zodra dat mogelijk is.
Ze blijken volle achter-achterneven te zijn, met Marie “aan het hoofd”.
Zonder mijn blog hadden ze elkaar misschien nooit gevonden.
Het is voor mij zo hartverwarmend dat ik de nazaten van Marie
met elkaar in contact heb kunnen brengen
door haar vriendschap met Nietzsche,
die kennelijk omstreden was in de familie Baumgartner.
Het waren andere tijden.
Wat zou Marie trots zijn geweest, we zouden elkaar hebben omhelsd!
jouant au piano 21-2-1897
eraquis pris par Adolphe
A message reached me in English from a Londoner born in Paris.
He had read on my blog about Marie Baumgartner
and her friendship with Nietzsche, which I had chosen
as the starting point for my book Seelenbriefe.
He wrote that he suspected that he was related to Marie.
He wanted to know who the person is, apparently a relative of Marie,
which I wrote about on my blog.
see: Marie Baumgartner (2)
I was suspicious of his first reaction to my blog.
But he emailed me pictures and information
that I couldn’t possibly doubt.
He wanted to get in touch through me
with who I had claimed on my blog
in 2009 to be Marie Baumgartner’s Ur-Ur-Grossmutter.
A reaction that emerged from my book Seelenbriefe.
This mysterious person living in Switzerland had sent me
pictures from the family album.
In the family stories, he said, Marie’s friendship
with Nietzsche was carefully avoided.
Towards the end of our correspondence, I received a photo
of a drawing (see above) made by Marie’s son,
when she was sitting at the piano just before her death.
An intimate and moving drawing that still hangs in my studio.
Because of Nietzsche’s mysterious role in Marie’s life,
he had asked me for information about their correspondence,
my views on it and any remnants of it in the family.
It was exciting and the conclusion was clear.
It kind of made me feel like I was -in all modesty-
giving Marie back a full place in the family.
However, I promised my informant from twelve years ago
that I would not reveal his name, he wished to remain anonymous.
In response to the question now from the Parisian Londoner,
I reread the earlier correspondence with the Swiss.
That correspondence turned out to be confidential and careful,
although I remained on my guard at the time.
I would have done it differently today.
Would this man still be alive and would he like to answer?
I contacted Marie’s Swiss great-great-grandson again,
included the photos from the London Frenchman’s family album
and the presumed information, as he was not sure.
I asked if I could make him known to his likely relative.
To my surprise, I received a lively response,
benevolent and almost immediately.
The two men immediately called each other
and exchanged information!.
They will visit each other as soon as possible.
They turn out to be full great-great-cousins, with Marie “at the head”.
Without my blog, they might never have found each other.
It is so heartwarming to me that I was able to connect
Marie’s descendants through her friendship with Nietzsche,
who was then apparently controversial in the Baumgartner family.
The times were different then.
How proud Marie would have been, we would have hugged!
zie: Marie Baumgartner (1)
zie: Marie Baumgartner (2)
zie: “Als Marie”
zie: Marie Baumgartner (3)
zie: Seelenbriefe
zie: Seelenbriefe (nog (?) te koop bij Lecturis)
