Author: Marjolijn

Young Nietzsche

 

Young Nietzsche: becoming a genius.
Carl Pletsch. The Free Press.(1991):

* Little Friedrich’s relationship to his grandfather
during these summer vacations in Pobles consisted
of long walks on which they conversed on adult topics.

* The unique thing about Schulpforta is that
it is a self-contained schoolstate in which the life
of the individual is wholly absorbed.

* But he chose to write a German theme on Hölderlin
in the form of a letter to a friend, recommending
this author to the recipient- a rhetorical strategy
that indicated his confidence in his judgement,
and brought the reader (his teacher) to the level
of an ill-informed contemporary. Furthermore,
he praised and defended precisely those characteristics
of Hölderlin’s writing that offended the German literary
establishment; for example, psychological alienation,
and disdain for the crabbed philistinism
of the educated German middle class.
Of course Friedrich’s enthusiasm was due in part
to his having found in Hölderlin a kindred spirit.

* It was a strangely calm feeling of disillusionment
coupled with a renewed desire to become his best self.
Reading Schopenhauer provoked a searching self-examination;
Nietzsche suddenly felt a tremendous hunger for self-knowledge.

* Nietzsche was soon to experience the force of
Richard Wagner’s very personal will in his own life.
But he recognized Schopenhauer’s view as a
serious attempt to solve a basic problem of life.
It spoke directly to the concerns of Nietzsche’s
extended adolescence, for he was still struggling
with his own ambition, distrustful of socially accepted
career goals, and wary of devoting himself
completely to philology.
Schopenhauer suggested to Nietzsche that it was
possible to face the paradoxes and compromises
of existence squarely, come to terms with them, a
nd even respond creatively to them.

* Schopenhauer’s theory of the genius
is one of the most important sources of Friedrich Nietzsche’s
thinking about himself as a creative person
and about the genius in general.
Friedrich had known about genius when he wrote
his autobiography at age fourteen,
casting himself in the role of Goethe,
and he assimilated more in the ensuing years.
But Schopenhauer was the first person
whom he identified as his educator in genius.
…
When he met Richard Wagner in November 1868,
Nietzsche would write to one of his friends
that Wagner was the very incarnation of
what Schopenhauer had written on the genius.

* Nietzsche strained eagerly to please Wagner for years,
from 1869 until the decline of their friendship in 1876.
Wagner needed surrogate sons like Nietzsche
to help him realize his grandiose aesthetic ambitions;
but Nietzsche needed a father
to help him organize his creative energies.

* Wagner was the first to assert Nietzsche’s originality,
suggesting that Nietzsche too was a genius.

* Nietzsche had quietly redefined the genius
is this essay (Schopenhauer as Educator);
Schopenhauer was a genius by virtue of his will, not his birth.
He is an absolutely unique and separate individual;
he contains within himself the possibility of revolutionizing
the way we all see the world; he is precocious,
coming to his original vision at an early age;
he is not a scholar and does not achieve his insight through
academic study; he prepares himself in part through
the stimulation of another genius (Goethe);
he is largely unrecognized by his contemporaries.
But Nietzsche goes beyond these “naive” clichés
about the genius being “born, not made”
to show that Schopenhauer voluntarily created
himself as a genius.

* The genius, redeemed from himself and his contemporaries
by the example of the genius preceding him, justifies his generation.
The genius creates the mental world in which
the next generation will live, including that generation’s genius.

* Nietzsche, in fact was better suited to the motherly attentions
of older women than he was to romance,
and he did establish two friendships with older women
in the mid 1870’s.
Marie Baumgartner, the mother of one of his students*,
and the vaguely Wagnerian cosmopolite Malwida von Meysenbug,
were both motherly confidants to him.

* Awakening from the hypnotic sleep of his Wagnerian discipleship,
Nietzsche had a startling awareness of having neglected his own mission –
“my task”…
” Perhaps no one was more dangerously attached to
– grown together with – Wagnerizing.
Nobody tried harder to resist it.
Nobody was happier to be rid of it”.

* All of Nietzsche’s later books are the work of a truly
” solitary walker”, a Rousseau-like genius so alienated,
or perhaps so far in advance of his contemporaries,
that his writings actually seems to be nothing so much as
an extending conversation with his own shadow –
the only companion who could keep pace with him.

* But because, from the moment he broke with Wagner,
Nietzsche worked in obsessive isolation
on a project that virtually no one appreciated,
he was ultimately recognized as an unrecognized genius.
Somewhat paradoxically, then, initial lack of recognition
had become one of the traits that made
a genius recognizable to the public.

* His psychological need for a father-surrogate
went so far beyond the usual requirement of a model of genius
that his discipleship to Schopenhauer and particularly
to Wagner lasted for years.
In all that time he naively refused to acknowledge
his own ambition to reach the status of genius himself,
and deferred almost endlessly to his mentors.
They became the focus of his agonized writing in
“The Birth of Tragedy” and “The Untimely Meditations”,
and mentoring remained a theme of his later works,
most especially “Thus Spoke Zarathustra”.
…
This all makes becoming a genius
much more transparant in Nietzsche’s life
than it is in other instances.
His example reveals a general
but usually obscure phenomenon.

Uit:
Young Nietzsche: becoming a genius/Carl Pletsch.
The Free Press. NY 1991

zie: Stifter
zie: Nietzsche-Dokumentationszentrum
zie: nog steeds…
zie: Genova on my mind…
zie: Ur-Ur-Grossmutter Marie B.
zie:* Marie Baumgartner

SEELENBRIEFE

zie: de taal van de dooiwind/ Seelenbriefe/ Sgelare
zie: Trouw
zie: SEELENBRIEFE,
tentoonstelling in Nietzsche Dokumentationszentrum
Naumburg(Saale)(D.)

De uitgever van mijn Seelenbriefe-boek is
HANS TIMMER van Uitgeverij TAB,
Timmer Art Books uit Oosterhout.
Achter deze mededeling gaat een geheim schuil,
Hans Timmer is namelijk héél goed.
Het tot stand komen van het boek Seelenbriefe in 2007
was een indringend proces dat een half jaar in beslag nam,
het was de afronding van het totale Seelenbriefe-project
waaraan ik zeven jaar werkte.
Hans Timmer volgde mijn werk al jaren.
In 2006 gaf hij, ter aankondiging van het boek dat zou volgen,
een Seelenbriefe-mapje met 11 fotokaarten uit.
Vanaf het moment dat we besloten dat op 15 april 2008
het Seelenbriefe-boek zou worden gepresenteerd
ontstond een intensieve samenwerking.
Uit eindeloze gesprekken vloeide de opzet voort voor de vormgeving,
we maakten een financieel plan en een planning
voor de selectie van werken, de fotografie ( Tom Haartsen ),
de tekstbrieven en de vertalingen.
Natuurlijk werd alles regelmatig doorkruisd
door voortschrijdend inzicht en tegenslag,
maar nooit lieten we ons uit het veld slaan
of werd de vriendschappelijke sfeer in gevaar gebracht.
Hans Timmer verzette bergen om de kwaliteit te handhaven.
Veel tekeningen scande hij of fotografeerde ze telkens
bij ànder licht om de juiste toon te kunnen vangen.
Als vormgever was Hans terughoudend gedecideerd
maar nooit dominant, steeds kwamen we in goed overleg
tot een conclusie.
Het was een spannend en uitputtend maar tegelijkertijd
verslavend proces,
met als resultaat een boek waarop we trots zijn.


zie: BOEKEN by Uitgeverij TAB Timmer Art Books

staketsels

” …Ganz in der Nähe ist ein reizender Garten, der offen steht,
mit mächtigen Grühn (auch im Winter) Wasserfällen,
wilden Thieren und Vögeln… ”

Friedrich Nietzsche over Villetta di Negro, Genova.
1881. Sämtliche Briefe

Beschuttingen, holtes, STAKETSELS, schuilplaatsen,
afrasteringen, overwoekeringen, paden, grotten,
schemeringen, traliewerken, vergezichten, hutten,
hokken en huisjes … zijn gebleven:
situatie Villetta di Negro, Genova, 2008

Zie: dooiwind
Zie: Salita delle Battistine 8
Zie: Genua citaten
zie: Genova on my mind…

beeld in wording…

via campagnano 2004/2008 o.i.inkt/nietjes op papier (uitgesneden) 70x45x18cm.

Vincent Petit werkt aan incorporare (5) 2008, 4mm. plaatstaal, rondgebogen, uitgesneden, gelast.

Vincent Petit (metaalbewerker/ijzerkunstenaar/smid/inspirator/krachtpatser) en ik denken aan een nieuwe samenwerking, aan een nieuw beeld. In zijn werkplaats aan de Lek, in een deel van een enorme scheepsloods, maakten we al meerdere incorporare-beelden. Het 4mm. dikke plaatstaal wordt om mij heengebogen (1.70cm hoog, op mijn postuur) waarna ik met een “centerpoint” de tekening in het staal timmer. Dan begint Vincents snijbrandwerk (hij wilde dat ik dat zelf deed, ik heb het geprobeerd…) op mijn aanwijzingen. Onbegrijpelijke krachten komen vrij bij de staalvervormingen, er moeten takels en heftrucks aan te pas komen om het staal mijn wensen te laten volgen. Verhitten, vervormen, afkoelen, kloppen, lassen, schuren. Soms moet alles herhaald omdat ik bij nader inzien tot ander inzicht kom! Vincent blijft geduldig en bewerkt het staal net zo lang tot ik volledig tevreden ben. Het is een hechte samenwerking, voor mij ongekend. Schilderen doe je in je eentje*, een plaatstalen beeld maken doe je sámen. Binnenkort beginnen Vincent Petit en ik aan een kant-achtig-uitgesneden beeld van vier opgestapelde bloemen van de via campagnano (zie Seelenbriefe) dat we sterk gaan vergroten. Een grote investering, in geld en energie, opmaat voor een dooiwind*-beeld, plannen genoeg…

* zie: buitenschilderen

* zie: dooiwind

* zie: Nieuw Beeld

a present from a friend (1)

Een cadeautje van JCJ Vanderheyden
Jacques, dierbare vriend, inspirator.
Zoals het in zijn atelier hing
en vanaf NU
ook aan de buitenmuur van mijn atelier:

JCJ Vanderheyden, three posters,
3x (70x100cm), silkscreen on paper, 2006,
edition 200 in co-production with Artis,
‘s-Hertogenbosch.Rom a Publication 80,
www.romapublications.org

zie: ARTtube-video JCJ Vanderheyden
zie: JCJ Vanderheyden in Museum Boijmans Van Beuningen

zie: Present from a friend (1) zie: Present from a friend (2)
zie: Present from a friend (3) zie: Present from a friend (4)
zie: Present from a friend (5) zie: Present from a friend (6)
zie: Present from a friend (7) zie: Present from a friend (8)
zie: Present from a friend (9) zie: Present from a friend(10)
zie: present from a friend(11) zie: Present from a friend(12)
zie: Present from a friend(13) zie: Present from a friend(14)
zie: Present from a friend(15) zie: Present from a friend(16)
zie: Present from a friend(17) zie: Present from a friend(18)
zie: Present from a friend(19) zie: Present from a friend(20)
zie: Present from a friend(21) zie: Present from a friend(22)
zie: Present from a friend(23) zie: Present from a friend(24)
zie: Present from a friend(25) zie: Present from a friend(26)
zie: Present from a friend(27) zie: Present from a friend(28)
zie: Present from a friend(29) zie: Present from a friend(30)
zie: Present from a friend(31)

sgelare



Moe wankelt weer de murwe DOOIWIND allerwegen.
A. Roland Holst

Jetzt heisst es: sauve qui peut!
(Briefe von Nietzsche. Genua 15 März 1882)

Dit boek… schijnt geschreven in de taal van de DOOIWIND:
het bevat overmoed, rusteloosheid, tegenspraak, aprilweer,
zodat men voortdurend wordt herinnerd
aan zowel de nabijheid van de winter alsook
aan de overwinning op de winter- een overwinning
die komen zal en komen moet, die misschien reeds gekomen is…
… Is het een wonder, dat er hierbij veel ondoordachts
en dwaas’ aan het licht komt, veel baldadige tederheid,
verspild zelfs aan problemen die een stekelig vel hebben
en er niet op zijn ingericht geliefkoosd
en gepaaid te worden?

uit: voorwoord De vrolijke wetenschap.
Friedrich Nietzsche

Ik heb de overkant van de zee gezien.
Het was niet ver, er was naar toe te zwemmen.

Chris van Geel. uit: onbereikbaar dromen

.. en dat er nu niet meer genoeg van kan krijgen
naar de oppervlakte van deze zee, naar deze bonte,
tere, huiverende zee-huid te kijken:
nooit tevoren heeft er een dergelijke
bescheidenheid van wellust bestaan.

Uit: De vrolijke wetenschap.
Friedrich Nietzsche

Ik zag nog nooit de Zee-
Ik zag nooit Heidegrond-
En toch weet ik wat Golven zijn
en hoe de Heide toont.

Emily Dickinson. uit: 1052

Ik wist niet wat ik doen moest
op deze goddelijke morgen 
en daarom liep ik naar de zee.
Ik had zoveel Nietzsche gelezen dat ik wist
wat de zee was.

Hans Lodeizen. uit: Henriette

zie: DOOIWIND
zie: The process of thawing
zie: parallel falls