Annenski

Nee, ik wil niet, ik wil niet!
Wat? Geen mens, geen houvast, geen route?
Dooft de kaars door ‘t ademen uit?
Stil … ga nu op handen en voeten!

detail uit: “spelonken in Kiëv”
van Innokenti Annenski
(vertaling Kees Verheul)

Ode
zie: ode

“Het hoofdthema van Innokenti Annenski (1855-1909)
is dat van de onbereikbaarheid
van al het werkelijk waardevolle als uitgangspunt
voor een wat melancholiek,
maar heel fraai en inventief gedachtenspel.”

Er zijn woorden -hun adem een bloesem,
even teer en witbleek-nerveus
maar niet een van hen is er zo droevig
en teer als jij bent, onmogelijk.

Nog voor je verscheen ging mijn hart uit
naar die klanken, vergaan in fluweel:
ik zag steeds een schemeren van graven
en wit van handen door duisternis heen.

Maar pas toen vergetelheid dreigde
kon ik in chrysanten, wit, in een krans,
het tedere ademen onderscheiden
van die ennen, van die emmen, van die ka’s.

En nu sta ik -terwijl ik weer zie hoe je toen
in de apriltuin als bruid werd getooid-
bij het dichtgespijkerde hek
en wacht of ik de bewakers moet bellen.

Indien woord op woord, als een bloesem,
naar de grond dwarrelt, wit en nerveus,
ligt elk van hen droef op de bodem
maar er is één dat ik lief heb –onmogelijk.

Annenski 1907 (Tsarskoje Selo)

“Annenski’s poëzie bestaat uit impressies en gevoel.
Dat gevoel is niet vrolijk.
Melancholie, frustratie, innerlijke leegte,
onbehagen zijn in bijna elk gedicht herkenbaar.
De levensvisie achter al zijn werk is een paradoxale:
juist in het beperkte, nietige, afstotelijke ziet hij
een verschijningsvorm van volmaakte schoonheid,
zoals hij in het lijden de tragische,
aardse verschijningsvorm ziet van geluk.”
Uit:
Innokenti Annenski
Stalen krekel, zeventien gedichten
uit “Het cipressehouten kistje”.
Keuze en vertaling: Kees Verheul
Uitgeverij Querido, 1987

zie: potlood op papier
zie: Flauberts weemoed
zie: Tsjechof
zie: ziele-spelen: Artaud

 

One thought on “Annenski”

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *