Vooruitblik op de tentoonstelling “Snapshot of a larger order”
op een uitzonderlijke externe locatie die ter beschikking komt
van de Ketelfactory Schiedam in 2016:
De uitnodiging van de Ketelfactory om deel te nemen aan het traject van 20 kunstenaars op weg naar 21 solo-presentaties in groepsverband, heeft mijn werk een bijzondere impuls gegeven.
De wisselwerking tussen 20 kunstenaars, regelmatig de ontwikkeling van ons werk aan elkaar toetsend, met een gezamenlijk en wellicht samenhangend doel voor ogen, stuwt ons voort.
Sinds de afronding van een zeven jaar durende beeldende zoektocht naar de denkweg van Friedrich Nietzsche achter “de taal van de dooiwind”, afgesloten met een gelijknamig boek, uitgegeven door Timmer Art Books/Lecturis, heb ik mij gestort op een brief van de door Nietzsche bewonderde dichter Friedrich Hölderlin(1770-1843).
Mijn werk gaat over denkbeeldige en daadwerkelijke reizen, vaak in Nietzsche’s voetspoor, van het Noorden naar het Zuiden en omgekeerd, die de overeenkomsten én de verschillen toetsen van “een oord”.
Een door mij geselecteerde brief van Hölderlin beschrijft het veranderende en toch gelijkblijvende landschap tijdens een dramatische voettocht van het Zuiden naar het Noorden en zijn “woelingen” daarbij van de ziel.
Een dergelijke openhartigheid was ongebruikelijk in die tijd.
Hölderlin schildert met woorden “het licht in al zijn de schakeringen” en het “samenvallen” van verschillen in de natuur.
Hij eindigt deze brief aan een goede vriend met de noodkreet om hem snel terug te schrijven, hij heeft “zuivere tonen nodig”.
–
Door het honderden keren bedachtzaam en met kroontjespen overschrijven van dezelfde brief, tast ik beweegredenen af, schrijf ik met de schrijver.
Bijna buiten mij om heeft zich bij de 325-ste overschrijving de zin: “er is iets ongestilds, iets onstilbaars in mij, dat zich wil laten horen”, tussen de briefregels van Hölderlin ingewrongen.
Nietzsche schreef deze woorden in Ecce Homo, met zijn laatste krachten, ik schrijf het hem na, het is in mijn ogen de essentie van het kunstenaarschap.
Meerdere citaten zijn gevolgd, die het hart van Hölderlins brief hebben verdrongen.
Ingebed in Hölderlins aanhef en zijn oproep tot terugschrijven (1802), komt Nietzsches beginselverklaring (1888) door mijn seismografisch handschrift (2015) in deze serie tot leven.
Omdat Nietzsche schatplichtiger zou kunnen zijn aan Hölderlin dan tot nu toe gedacht, word ik door de enorme afmetingen van de tentoonstellingsruimte uitgedaagd om een zeer groot werk te maken om deze wisselwerking en mijn standpunt daarin, beeldend te verduidelijken.
Vaak blijken overgeschreven teksten later de drager van mijn tekeningen te zijn geworden.
Uit 300 geschreven tekeningen “lettre/Brief/letter/brief “, die samen één werk vormen, is inmiddels de tekeningen-serie “brevis libellus” voortgekomen.
Het lijkt er op, dat met het werk van het afgelopen jaar een nieuwe fase is aangebroken met nieuwe grote werken, die hun première in de tentoonstelling “Snapshot of a larger order” in 2016 in de externe ruimte van de Ketelfactory in 2016 zouden kunnen gaan beleven.
Tijdens mijn zoektocht naar “de taal van de dooiwind”* maakte ik vier tekeningen van elk 1.52 x 10 meter: Travelogue (1)(2)(3)(4).
Twee daarvan zijn opgenomen als meters-lange leporello’s in het hart van mijn boek “de taal van de dooiwind”.
Travelogue(1) uit 2010 wordt permanent getoond
in het Nietzsche Dokumentationszentrum Naumburg(Saale), Deutschland.
Ik overweeg om Travelogue(3) uit 2010 in de tentoonstelling
“Snapshot of a lager order” te tonen als grondslag voor het bovengenoemde nieuwste werk.
* Nietzsche-citaat uit het voorwoord van “De vrolijke wetenschap”.
zie: door het beeld door het woord(3)
zie: lettre/Brief/letter/brief(5)
zie: lettre/Brief/letter/brief(6)
zie: Hölderlin(2)
zie: brevis libellus
zie: de taal van de dooiwind
zie: Snapshot(1)
