Domaine indéfinissable – ver’schijn’terrein
Que l’on ne peut définir d’une façon exacte
parce que l’on en ignore la nature et la signification.
Le désespoir, odeur indéfinissable.
Het is niet precies te omschrijven,
omdat we de aard en de betekenis niet kennen.
De wanhoop, die ondefinieerbare geur.
zie: Domaine indéfinissable(2)
zie: Domaine indéfinissable(3)
zie: Domaine indéfinissable(4)
zie: Domaine indéfinissable(5)
Soms moet men toch de tuin in gaan
men heeft hem ooit ontstaan, men kent
hem als zijn kind, hij is geplant
de dag is laat, men haast zich, ziet
hoe hij ontgroeid is rond een gat
men loopt er dood, hij is ondiep
rugwaarts gaat men het pad terug
men sluit zich vrede achter glas
de tuin is zwart, men spiegelt zich-
bewustzijn van schijn(47) 2018
potlood (6H t/m 8B) op museumkarton 23 x 30 cm
Bovenste tekening:
bewustzijn van schijn(45) 2018
potlood (6H t/m 8B) op museumkarton 23 x 30 cm
The consciousness of appearance:
show: vertoon, schouwspel, tentoonstelling
semblance: gelijkenis, gedaante
sham: namaak, verlakkerij
seeming: schijn
shadow: schim, zweem, afschaduwing
phantasm: hersenschim, geestverschijning
look: blik, uitzicht, het kijken
aspect: gezichtspunt, oogpunt
gleam: glans, schijnsel, glimp
simulacrum: schijn, beeld
glose: vleierij
pretence: aanspraak, uiterlijk vertoon, aanmatiging
plausibility: schone schijn
Landschap met bomen
We keken naar bomen waarvan de takken
gingen tot waar de lucht begon
Zo voor het oog niet verder dan zij zich
hadden uitgestrekt wezen zij ruimte aan
Bomen verdwalen niet, stutten de lucht
als wachters in hun eigen eindgebied
Hoever reikt eindigheid?
Het steunde en kraakte van wind, flarden
licht raakten ons in het gezicht
Voor onbepaalde tijd werd het niet
vroeger, niet later
Wij stonden daar zoals die bomen,
tot iemand zich begon los te maken
van die plek, uit dat moment
en zei: laten we gaan
Kees Hermis
Dank je wel, Wim!
Wat fijn toch dat je er nog steeds weet te vinden … dank je wel!