atelierwand:
Met het minste of geringste restje bijgeloof
dat men in zich heeft,
zou men de indruk niet meer dan incarnatie,
niet meer dan mondstuk,
niet meer dan medium te zijn van hogere machten,
nauwelijks van zich af kunnen zetten.
Het begrip openbaring, in die zin dat er ineens,
met een onuitsprekelijke zekerheid en finesse,
iets zichtbaar, hoorbaar wordt,
iets wat iemand in zijn diepste innerlijk treft
en van zijn stuk brengt,
geeft de feitelijke toedracht kort en goed weer.
Hij hoort, hij zoekt niet; hij neemt,
hij vraagt zich niet af van wie de gift afkomstig is;
als een bliksemstraal schittert
een gedachte op, onafwendbaar, onverwijld
in de juiste vorm gegoten-
nooit heb ik een keus gehad.
Een verrukkelijk gevoel,
waaraan een reusachtige spanning
gepaard gaat, die zich van tijd tot tijd oplost
in een stroom van tranen, waardoor de pas
nu eens onwillekeurig hevig versnelt,
dan weer langzaam vordert;
een volkomen buiten-zichzelf-zijn,
gepaard gaande met een allerduidelijkst bewustzijn
van zeer veel verfijnde huiveringen en rillingen
die men voelt tot in de toppen van zijn tenen;
een diepe gelukssensatie, waarin het pijnlijkste,
het duisterste niet aandoet als tegenstelling,
maar als een voorwaarde, een vereiste,
een noodzakelijk kleurvlak
temidden van een zodanig overvloedig licht,
een instinctief gevoel voor ritmische verhoudingen,
dat weidse ruimten vol vormen overspant.
De lange duur, de behoefte aan een wijdlopig ritme
zou bijna de maatstaf kunnen heten
voor de hevigheid van de inspiratie,
een soort tegenwicht voor de druk
en voor de spanning die ervan uitgaat …
Alles gebeurt in de hoogste mate onvrijwillig,
maar wel als in een stormachtig gevoel van vrijheid,
van onbepaaldheid, van macht, van goddelijkheid …
De onvrijwilligheid van het beeld, van de gelijkenis,
is het opmerkelijkst; men heeft geen begrip meer
van wat beeld en gelijkenis is, alles presenteert zich
als de meest directe, de nauwkeurigste,
de eenvoudigste uitdrukking.
Het lijkt er werkelijk op alsof de dingen uit zichzelf
naderbij komen
en zichzelf voor een gelijkenis aanbieden.
Dit is m i j n ervaring van inspiratie.
Friedrich Nietzsche
“Het manifest van het dansante leven”
uit: Landschappen van Nietzsche.
door Sylvain de Bleeckere.
zie: Dagboekachtig
zie: Dooiwind
zie: Salita delle Battistine 8
