Dag Marjolijn
Het verschil tussen blog en een email, dat jouw vrienden en vriendinnen die
de blog afwijzen vermoedelijk benadrukken, zit vooral in de collectieve
toegang van je blog terwijl men gewend was per email individueel benaderd te
worden. Het gaat, denk ik, vooral om het persoonlijk benaderd worden dat
gemist wordt.
Frappant dat je ons een persoonlijke mail stuurt, met een vraag die alleen
ons betreft, om ons op die publieke blog te wijzen. Dat is een mooie
combinatie.
Mensen verliezen dus bij een blog wel iets van wat ze helemaal voor zich en
heel persoonlijk willen horen. Maar anderzijds heb je groot gelijk dat de
blog een uniek medium is om te laten zien wat je bezig houdt. Het is je
eigen galerie, zoals je suggereerde, plus nog een heleboel extra’s. Vooral
mee doorgaan dus. Je site is ook heel fraai vormgegeven. Daarom alleen al is
het een genoegen er op rond te struinen. Mooi hoe je een blog neerzet als
een soort icoon van nu. Past ook bij je enthousiasme over de iPhone.
We zagen het interview net nadat we op TV Wim Brands hadden gezien met zijn
boekenrubriek, waarin een boek aan de orde was van een
ontwikkelingspyschologe, Eveline Crone, die hersenonderzoek doet bij pubers.
Dat boek is een bevestiging van jouw aversie tegen alles wat de school stuk
maakt. Ze legde haarfijn uit hoe in de puberteit de hersenen nog niet
volgroeid zijn, waardoor nog niet alle controles en remmingen aangebracht
zijn (ze noemde dat de remmende frontale cortex – het gebied direct achter
het voorhoofd waarin een mens fronsende rimpels trekt!). Vandaar ook al dat
puberen, als verzet tegen de gevestigde opvoedingsorde, terwijl de pubers
weerspiegelen wat hun hersenen op dat moment voorstellen, dus heel
aangepast! ‘Onaangepast’ gedrag is dus vooral een teken van creativiteit.
Vervolgens ging het gesprek over de vraag of creatieve wetenschappers – maar
ze hadden ook kunnen zeggen kunstenaars – in hun hersenen niet die
aanpassing hebben geconditioneerd gekregen die normaal gesproken bij het
opgroeien en opvoeden ontstaat. Ik moest denken aan stichters van
godsdiensten die vermoedelijk ook nog die outfit in hun hersenen hebben om
met iets nieuws te komen, tegen de heersende religie in. Gezien mijn
verhalen over macht en zingeving, zal het je niet verbazen dat ik de
machtsuitoefening in religies zie verlopen via die conditionering van de
hersenen. Opvallend hoe vaak godsdienststichters onaangepaste dertigers zijn
(Boeddha, Jezus, Mohammed).
Depressieven hebben naast de depressiviteit soms een manische periode waarin
ze de hele wereld aan kunnen en met nieuwe ideeën komen. Misschien dus ook een ‘afwijking’ in de hersenen. Het rijtje manisch-depressieven uit de wereldgeschiedenis is trouwens indrukwekkend.
Wat ook uit het gesprek kwam was dat jongeren meer risico’s nemen, zich
gemakkelijker bloot geven. Daar moesten we ook aan denken toen het in jullie
gesprek ging over het zich bloot geven via een blog en of dat een probleem
is – voor jou kennelijk meer dan voor Boris.
Wij vonden het daarom wel vermakelijk dat toen Boris nog weer eens je glas
bijvulde, jij vroeg of dat wel verstandig was! Je was even in de verstandige
risicovermijdende rol van ouder, terwijl je als kunstenaar juist de risico’s
verkent van je terrein, voorbij de gebruikelijke grenzen.
Dat waren zomaar wat gedachten die opkwamen in ons nagesprekje. Zonder
jullie gesprek was dit vast niet allemaal in ons opgekomen!
André en Ineke Droogers
Kunstverzamelaars ( kijk bij: werk )
zie: interview
foto: proche (12) acryl/inkt op papier 2003
collectie: Droogers, zie: Playful Religion (waarvan ik de boekomslag mocht maken, met een buitenschildering als uitgangspunt)
zie: oogst
zie: tegenlicht
zie: snijden
