Aankoop(1)




Het CODA Museum Apeldoorn heeft
een mooie selectie aangekocht

uit het Seelenbriefe-werk 2000-2007.
Lotte Menkman, de conservator hedendaagse kunst,
bezocht een paar maanden geleden mijn atelier.
We praatten, we keken, ze had voorkeuren, we overlegden,
ze maakte een voorlopige keuze,
we richtten een kleine tentoonstelling in van geselecteerd werk,
ze fotografeerde dat en legde een plan voor
aan de aankoopcommissie van het museum.
De beslissing is nu genomen,
enkele herbarium-achtige potloodtekeningen,
diverse ruimtelijke,
verwelkte-en-schilderend-weer-tot-leven-gewekte bloemen
uit serie 1 en serie 2, een rondgevouwen potlood/inkt/nietjes-tekening
én een grote grafietstift/inkt-tekening
mogen bij elkaar blijven in het CODA Museum in Apeldoorn.
Ik ben vereerd en opgetogen, deze werken geven afzonderlijk
én tezamen inzicht in wat ik te zeggen had
via “seelenreiche Briefe” uit het verleden.
Lotte Menkman heeft zorgvuldig autonome kunstwerken geselecteerd
die, voor wie daaarin geïnteresseerd is,
nog een achterliggende wereld in zich dragen.
Dan is nu de tijd gekomen om afscheid te nemen van de werken
die mij jarenlang omringden, ze in te pakken en naar buiten te dragen.
Zo gaat dat, ik moet verder, op een nieuwe reis die al is begonnen*.

*zie: Dooiwind (12 mei 2008)

zie: Collecties(1)
zie: Aankoop(2)

  

De omstandigheid dat of plaats waar…

Giesbachfälle, juli 1937, (in potlood op achterkant) “L’énergie apparaît dans la violence des phénomènes naturels”
(gekregen van Marenne Terlingen, gevonden op de markt, juni 2008)

Waterval:*  de omstandigheid dat of plaats waar stromend water van een hoogte of helling naar beneden valt, syn. cascade; -(fig.) in toepassing op hetgeen met vallend water vergeleken wordt: een waterval van woorden. (van Dale)

Maxima de nihilo nascitur historia (Propertius)
Een geweldig verhaal groeit uit een geringe gebeurtenis.

* zie:
zomerse winterwaterval (30 juni 2008)
chinese waterval (16 juni 2008)


centro storico (detail) 2007

gemengde technieken

Terwijl ik in de polder het noodweer
-al schilderend- probeerde vóór te zijn,
arriveerde thuis een
present to help you to accomplish
your creations successfully in a near future”

uit Taipei, Taiwan, van Mr. Sam Huang
wàt zijn ze toch áárdig in Taiwan!

zie: Chinese waterval,


in de polder (zwaar weer op komst)
2-7-2008 acryl op museumkarton
23 x 30 cm,
uit serie van zeven schilderingen.
zie : Buitenschilderen,
zie: Travelogue (VIDEO)

Atelierbezoek (2)

ART Amsterdam 2003

Héél vroeger was ze conservator
van het Arnhems Gemeentemuseum
en kwam ze, sceptisch,
samen met Liesbeth Brandt Corstius
op atelierbezoek.
Na zóveel jaren museum-ervaring waagde ze de stap,
startte ze Galerie Oele Amsterdam en werd ze
mijn galeriehoudster.
Samen op reis, zagen we tentoonstellingen,
ateliers en beleefden we avonturen.
Nu, na zes keer de Art Amsterdam georganiseerd te hebben
bereidde ze zich voor op het 25-jarig jubileum van de beurs,
naar eigen inzicht.
Gisteren in mijn atelier, staken we elkaar de loftrompet
en was ze als vanouds: Anneke Oele.

zie: Anneke Oele over Marjolijn van den Assem
in ‘Ons erfdeel. Jaargang 30’ 1987

zie: atelierbezoek(1) zie: atelierbezoek(2)
zie: atelierbezoek(3) zie: atelierbezoek(4)
zie: atelierbezoek(5) zie: atelierbezoek(6)
zie: atelierbezoek(7) zie: atelierbezoek(8)
zie: atelierbezoek(9) zie: atelierbezoek(10)
zie: atelierbezoek(11) zie: atelierbezoek(12)
zie: atelierbezoek(13) zie: atelierbezoek(14)
zie: atelierbezoek(15) zie: atelierbezoek(16)
zie: atelierbezoek(17) zie: atelierbezoek(18)
zie: atelierbezoek(19) zie: atelierbezoek(20)
zie: atelierbezoek(21) zie: atelierbezoek(22)
zie: atelierbezoek(23) zie: atelierbezoek(24)
zie: atelierbezoek(25) zie: atelierbezoek(26)
zie: atelierbezoek(27) zie: atelierbezoek(28)
zie: atelierbezoek(29) zie: atelierbezoek(30)
zie: atelierbezoek(31)

zie: Het atelier van Marjolijn van den Assem

zomerse winterwaterval

Villetta di Negro-waterval januari/juni 2008

Ich habe ein sehr helles, s e h r h o h e s Zimmer –
das wirkt gut auf meine Stimmung.
Ganz in der Nähe ist ein reizender Garten, der offen steht,
mit mächtigem waldartigen Grün (auch im Winter)
Wasserfällen, wilden Thieren und Vögeln,
und herrlichen Fernblicken auf Meer
und Gebirge – alles auf sehr kleinem Raume.

Uit: Briefe von Nietzsche, Genua, 21.Dezember 1881

… de “gaya scienza”, in bijna elke zin daarvan reiken
diepzinnigheid en baldadigheid elkaar teder de hand.

uit: Ecce Homo. Friedrich Nietzsche

zie: dooiwind.
zie: splash!
zie: The process of thawing
zie: contemplation
zie: Abbildbar

Salita delle Battistine 8

Abbild (3) 2008 o.i.inkt/nietjes op museumkarton
(detail uit serie van 115 tekeningen)

centro storico 2008 o.i.inkt op museumkarton
(detail uit serie van 396 tekeningen)

centro storico 2008 o.i.inkt/nietjes op museumkarton
(detail uit serie van 396 tekeningen)

.. Jetzt kann ich mich schon “sehen lassen”
-es hat mich viel Nachdenken gekostet,
d i e s Haus zu finden:
Genova, salita delle Battistine 8 (interno 6)…

Uit: Briefe von Nietzsche Oktober-November 1881
(Genua, 29.Oktober 1881) .


‘Zonder het Zuiden zou Nietzsche nooit het wapen
van de vrolijkheid hebben gevonden als compaan van zijn wijsheid.
En zou Nietzsche nooit de genezing hebben ervaren,
die aan zijn filosofie als vrolijke wetenschap ten grondslag ligt.
Een langdurig verblijf aan de Méditerranée is, zo vertelt “Im Süden”, noodzakelijk voor een filosofie als vrolijke wetenschap.’

Uit: Lof der Méditerranée
Nietzsches vrolijke wetenschap tussen noord en zuid
Martine Prange.

zie: dooiwind.
zie: Genova on my mind…
zie: de taal van de dooiwind


Salita delle Battistine, Genova 2004

luchtgevecht (1)

luchtgevecht 2008
o.i.inkt/water op museumkarton
30 x 23 cm elk

Met een hoofd vol virtuoze
chinese voorbeelden

bevond ik mij ontmoedigd
in een weiland bij Oudewater.
Een sloot, een weiland, een hek,
een beboste horizon
onder veel lucht.
Het blauw boordenvol
niet-bij-te-houden-wolken,
in het midden een langzaam opbouwend grijs.
Snelle notities met inkt,
zoeken naar sjabloon.
Hoe die wolken ter plekke in te lijven,
zonder snijden en nieten, zoals later,
‘s winters, uit weemoed geboren,
in het atelier?
Terwijl ik een hekel heb
aan “gewassen”- inkttekeningen
vanwege de onverwachte effecten,
zag ik mezelf plotsklaps
mijn nieuwe chinese kwast
in het slootwater dopen
in overwinningsroes.
Een stroom van luchtgevechten volgde.
Toch nog iets gebeurd vandaag!

zie : buitenschilderen.
zie : “waterval”
zie: Parallel falls

Atelierbezoek (1)

Natuurlijk moet je iedere keer weer moed vatten,
ordenen, bedenken wat en hoe je wilt tonen,
blootgeven en incasseren.
Vanzelfsprekend is je atelier daarna niet meer als voorheen
en neem je wat gezegd is mee in je overwegingen.
Maar het binnenhalen van gelijkgestemden of gelijkgezinden
in je atelier kan een belangrijke toetssteen
en houvast zijn in een eenzaam proces.
In 2002 was ik aardig op dreef met Seelenbriefe
en had ik de eerste via campagnano-tekeningen gemaakt,
toen Carel Blotkamp kwam kijken naar mijn vorderingen.
Zijn vragen brachten me in verwarring,
maar bij de eerste blik op de eerste tekening
in mijn ladenkast, via campagnano (1) zei hij:
“mocht je die tekening ooit kunnen missen,
dan wil ik die graag verwerven”.
Daarmee ruim baan gevend aan een reeks tekeningen
waarbij ik het uitgangspunt van via campagnano (1)
als onaantastbaar beschouwde en heb veiliggesteld.
Een hartgrondig oordeel kan ijken,
twijfel zaaien of uit het lood slaan,
nergens komt een mening
zó hard aan als in het atelier,
maar zoals Carel onlangs
bij het ophalen van via campagnano (1)
Ernst Gombrich citeerde:
“eigenlijk zou je iemand moeten inhuren
om je elk half uur
een zweepslag toe te dienen,
dit om zelfgenoegzaamheid te voorkomen”…

CB
via campagnano (1) 2002
potlood op museumkarton 46 x 30cm.
collection Carel Blotkamp

zie: Seelenbriefe
zie: Glitter-Matisse/Van Golden

zie: atelierbezoek(1) zie: atelierbezoek(2)
zie: atelierbezoek(3) zie: atelierbezoek(4)
zie: atelierbezoek(5) zie: atelierbezoek(6)
zie: atelierbezoek(7) zie: atelierbezoek(8)
zie: atelierbezoek(9) zie: atelierbezoek(10)
zie: atelierbezoek(11) zie: atelierbezoek(12)
zie: atelierbezoek(13) zie: atelierbezoek(14)
zie: atelierbezoek(15) zie: atelierbezoek(16)
zie: atelierbezoek(17) zie: atelierbezoek(18)
zie: atelierbezoek(19) zie: atelierbezoek(20)
zie: atelierbezoek(21) zie: atelierbezoek(22)
zie: atelierbezoek(23) zie: atelierbezoek(24)
zie: atelierbezoek(25) zie: atelierbezoek(26)
zie: atelierbezoek(27) zie: atelierbezoek(28)
zie: atelierbezoek(29) zie: atelierbezoek(30)
zie: atelierbezoek(31) zie: atelierbezoek(32)
zie: atelierbezoek(33)

zie: Het atelier van Marjolijn van den Assem

Dagboekachtig

Ordening in Postbox (karton) 1981-1986
mixed-media
17 x 22 x 10 cm elk. (46 stuks)

“een doolhof waar je eens
in gedwaald hebt wordt een laan”
December 1985
17 x 22 x 10cm.
Postbox/knipsels/glassplinters/collages/
brieven/tekeningen van (berg)wandelingen/citaten
zie: Travelogue

September 1981 “natuur”
17 x 22 x 10 cm.
Postbox/tekeningen/woord-schema’s/
schilderingen/knipsels/bladeren/foto’s.

“Altijd vandaag”, Dordrechts Museum. 2006
Wim Izaks en tijdgenoten, met o.a.
Piet Dieleman, Marlene Dumas, Gerrit van Bakel,
René Daniëls, Henk Visch, Marjolijn van den Assem.
Curator Rob Smolders

Ineens realiseerde ik me dat het regelmatig
schrijven van een blog veel overeenkomst vertoont
met het vullen van de doosjes die ik maakte
tussen 1981 en 1986.
Iedere eerste dag van de maand
kocht ik een Postbox nr.1, afmeting 17 x 22 x 10cm,
beschilderde, betekende of beplakte dat
in de sfeer van het aan de orde zijnde thema.
Ik gaf mezelf de opdracht deze kartonnen doos
gedurende die maand te vullen met invallen,
tekeningen, citaten, gevonden voorwerpen,
relikwieën, schilderingen, collages
ter verduidelijking van het thema.
Tekeningen die te groot waren ordende ik in mappen,
nog grotere in de ladenkast.
Volgens strenge regels en nauwkeurig grangschikt.
Zo’n Postbox werd na de laatste dag van de maand
afgesloten en zelden meer geopend.
In 2006 vond in de tentoonstelling “Altijd vandaag”
in het Dordrechts Museum de eerste
en enige tentoonstelling plaats van
de zesenveertig exemplaren,  waarbij zelfs vier stuks
geopend, met de inhoud zichtbaar, werden getoond.
Een selectie tekeningen uit de mappen
hing aan de wand.

Inmiddels, openbaarder, zijn er andere mogelijkheden
tot ordening van bronnen en is het prijsgeven daarvan
-via mijn blog (sinds mei 2008)- even troostrijk gebleken
als het rituele verstoppen van destijds.
Die blog mag zich inmiddels verheugen
in vele toegewijde volgers.

zie: Anneke Oele over Marjolijn van den Assem
in ‘Ons erfdeel. Jaargang 30’ 1987

zie: Paper logweb
zie: INTERVIEW
zie: Ins Freie
zie: FIVE years of blogging

Dionysus/Apollo

Nog een citaat,

Uit: Alle lust wil eeuwigheid. Het magistrale levensscenario van Friedrich Nietzsche. Peter Claessens.
Uitg: De Arbeiderspers, Amsterdam-Antwerpen, 2008.

Tussen die twee polen speelt zich alles af: het dionysische, dat de grenzen van het individu opheft, als schijn ontmaskert en het onverzadigbare, moordlustige fundament van het bestaan in een lucide roes doet oplichten, en het apollinische, dat als een helende droom een schone sluier over de naakte, brute existentie spreidt.

Het dionysische met het irrationele gelijkstellen en het apollinische met rationaliteit, zoals sindsdien vaak gebeurt, strookt niet met de interpretatie van het begrippenpaar die Nietzsche eraan gaf als hij het introduceert in de westerse kunst- en cultuurfilosofie. Ratio speelt nog geen rol in Nietzsches vroege, metafysische esthetica. Alles speelt zich af tussen roes en droom, tussen de smartelijke ervaring en het verheffende beeld. De vernietigende oerlust van het bestaan wordt in beeld gebracht en gesublimeerd door het samengaan van Apollo en Dionysus.
Het zijn de twee esthetische principes die werkzaam zijn in de mens en ook de natuur doordringen. Want “alleen als esthetisch fenomeen wordt de wereld gerechtvaardigd”, zo luidt de maxime, die duidelijk maakt dat kunst soeverijn heerst in Nietzsches sadistisch universum anno 1872:

Hier, op een moment waarop voor de wil het grootste gevaar dreigt, verschijnt de kunst ten tonele, als reddende, heelkundige tovenares. Zij alleen is in staat die gevoelens van weerzin ten opzichte van de gruwelen en de absurditeit van het bestaan om te vormen tot voorstellingen waarmee te leven valt.
(Uit: De geboorte van de tragedie.)

zie: Stifter