“Quant à moi je n’ai jamais eu un but en tête.
“Le but est une servitude”, a écrit Nietzsche,
je crois, et c’est vrai.
C’est très mauvais quand on s’aperçoit qu’on est peintre …
Si j’ai eu une intention, elle a été de m’accomplir au jour le jour.
En m’accomplissant il se trouve que
ce que je fais ressemble à un tableau.
Chemin faisant je continue, voilà …”
Braque, la peinture et Nous, 1954
“j’ai le souci de me mettre à l’unisson de la nature,
bien plus que de la copier.”
Bij het graf van
Georges Braque(1882-1963)
Ik maakte opnieuw een bedevaartstocht
naar de meester, naar Varengeville sur Mer,
en Normandie, waar de kleuren
helder, nuchter en onbehaaglijk zijn.
“Wij moeten ons door de dingen laten doordringen,
we mogen het contact ermee nooit verbreken
en we moeten ze schilderij laten worden als ze dat zelf willen.”
George Braque
“Het verrassende latere werk van Georges Braque
uit de laat 40-er en 50-er jaren
en zijn kernachtige uitspraken daaromtrent
bevatten elementen die verhelderend
en van toepassing kunnen zijn
op de recente riviergezichten van Marjolijn van den Assem.”
“In het Normandische Varengeville maakte Braque
in het midden van de jaren ’50
een aantal kleine landschapschilderijen die
enkele jaren geleden nog te zien waren
op Edy de Wilde‘s “Grande Parade”.
De Wilde schrijft in de catalogus over Braque
dat hij samen met een aantal andere kunstenaars
de schilderkunst levend hield in een periode
na 1940 toen in de beeldende kunst,
met name in de jaren ’70, het kijken en het zien
steeds meer werd verdrongen door het denken.”
aldus Hans Vogels, conservator,
in de catalogus bij de solo-tentoonstelling
‘Marjolijn van den Assem, tekeningen en schilderijen’
Stedelijke Musea Gouda 1990
zie: potlood op papier
zie: l’atelier
zie: the mist and me
“Het enige bezit van de kunstenaar
is de vrijheid om te doen
wat hij zich maar kan voorstellen”
Philip Guston
***