Woorden groeien mee, met de jaren
worden ze zwaarder, ze raken
bemanteld met onderzees gewas,
mosselen, een stuk van een wrak,
wieren ijl als oud mensenhaar,
onrustige planthanden, verraad
van bovenglans, verdronken land,
algen dralend boven zwart zand.
Daarom moet ik ze altijd vertalen,
loswrikken, ophalen, in ander water
overdoen, uitspoelen, afkrabben
en wachten wat in mijn handen
achterblijft: een bloem, een geraamte,
een onderaards antwoord van aarde,
een laatst geglinster, een begin van brand,
een glimp onderbelicht vaderland.
Gabriël Smit
uit: variaties
brevis libellus(19) 2015 o.i.inkt/potlood/grafietstift
op museumkarton (uitgesneden) 122 x 92 x 10 cm
foto: Fred Sonnega
brevis libellus(8)
brevis libellus(7)
brevis libellus(6)
brevis libellus(5)
brevis libellus(4)
brevis libellus(3)
brevis libellus(2)
brevis libellus(1)
zie: lettre/Brief/letter/brief(5)