De omschrijving door Harm Hajonides
van het kenmerk van de tekening
is onvergetelijk raak:
‘De tekening moet niet willen winnen.
De tekening moet durven verliezen.
De tekening is er niet om de kijker
te overtuigen van zijn bestaansrecht.
Tekeningen mogen op sommige momenten
begeesterd en krachtig
en jubelend jodelend zijn,
op andere plekken binnen dezelfde tekening
mogen zij gerust inzakken en slap monomaan
voor zich uit krassen of ongeinteresseerd
heen en weer geveegd zijn
tot de punt versleten was.
Tekeningen zijn niet groots
maar nog minder klein,
misschien wel diffuus of nurks van verveling.
Binnen de tekening worden nalatigheden
niet weggepoetst om tot een produkt te komen
dat staat als een huis.
Dat huis is immers niet waar.’
Harm Hajonides
zie: interview op video door Kim Zeegers
met Harm Hajonides voor De Ketelfactor
Deze krantenknipsel-tekening hangt al
vele tientallen jaren
aan de muur van mijn atelier,
als toonbeeld van de meest
rechtstreekse verbeelding van diepe bewogenheid.
zie: potlood op papier