De zacht treurige gemoedstoestand
waarin denkbaar tastbaar lijkt
denkbaar(4) 2000, aan atelierwand
potlood/inkt/acryl/nietjes op museumkarton
130 x 112 x 7cm.
“…terwijl de weemoed veeleer
zo’n aangename weemoed was, vermengd met vreugde,
verzacht door een zekere lome overgave,
een weemoed waarin tegelijkertijd iets van hoop
en van herinnering is verweven,
want ze doet pijn en toch houdt men ervan.”
uit:
“Wij moeten lachen en huilen“,
correspondentie Gustave Flaubert en George Sand
zie: potlood op papier
zie: Tsjechof
zie: Camus
zie: Ziele-spelen: Artaud
De bovenste zin raakt mij diep en stemt mij tot achtzaam zwijgen.
(Ik las overigens eerst “waarin denken tastbaar lijkt”…)
Dank je wel, Maurice. Het seismografische tekenen “lijkt” het denken te kunnen verbeelden, al “lijkt” ook dát een illusie, soms…
Mooi gezegd, Marjolein.