Jordan Wolfson

nog t/m 29 jan 2017

(…) “Geen illusies.
De pop is machteloos,
alsof hij in de beste Amerikaanse traditie
van de cowboyfilm achter een paard
of auto wordt voortgesleept,
maar Wolfson hint tegelijk op een bijna
provocerende manier naar schoonheid:
de kettingen vormen gracieuze patronen,
tijdens de ‘marteling’ klinkt Percy Sledge über-kitsch-hit
‘When a Man Loves a Woman’
en de poses waarin de pop wordt gedwongen
doen onmiskenbaar denken aan ballet.

Daardoor ontstaat een sublieme stapeling
van tegenstellingen:
deze pop slingert heen en weer
tussen vernietigen en scheppen, illusie en geloof,
empathie en afstand (hij kijkt godvergeten grimmig)
– net als wij allemaal.

Dat Wolfson daarbij vervaarlijk balanceert
op de grens van sensatie en geweldsverheerlijking,
is misschien wel de crux van dit werk:
wie grote kunst wil maken,
lijkt Wolfson te willen zeggen,
moet het hele leven durven te omarmen.
Alle kanten, alle vormen.
Zelfs als je daarbij jezelf uiteindelijk wurgt.”

Uit: “Jordan Wolfson maakt existentiële dilemma’s universeel”
Hans den Hartog Jager
NRC 1 december 2016
Lees verder: Jordan Wolfson maakt existentiële dilemma’s universeel