bewustzijn van schijn(2)

2 thoughts on “bewustzijn van schijn(2)”

1. Omdat de tuin die ik eerder als
   onbeschrijfbaar omschreef, zichzelf
   ter sprake blijft brengen

   schrijf ik hem tegemoet als iemand
   die het gesprek zoekt, de ogen open
   de oren gespitst

   in een poging het antwoord te vinden
   op wat er aan poëzie is te horen, te zien

   de woorden tussen de tuin en mij in
   zullen verre van toereikend zijn

   hooguit het begin van een slapend gedicht
   dat zich niet uit laat schrijven

   de tuin verstaat en spreekt slechts de taal
   van het woordloze, onvertaalbare licht

   Kees Hermis

   Reply

2. …die Dauer des Traumes aufrechtzuerhalten…….
   ik zie het huis en de tuin, die omheind is, – zoals dat hoort bij een tuin- , en de bomen en bloemen en bedden met groenten of kruiden, en je zoektocht, in cirkels, rennend, struikelend, in het licht en in de schaduwen. Ik ‘lees’ je, als altijd geboeid en ontroerd. dorine

   Reply